El blog de la zoocióloga que quería ser escritora

ETERNAMENTE EN OBRAS - Este blogue naceu da necesidade de sacar fora o meu mundo interior, como ferramente que me axudou a aprender a expresar e transmitir sentimentos en sensacións. Escribir foi o que fixo de min unha persoa que conseguiu evolucionar ata o punto no que me atopo hoxe.

Neste blogue atoparás textos en galego e en castelán porque dependendo do día no que esscriba e dos sentimentos do momento a lingua que se pronuncia pode ser calquera das dúas.

26 mayo, 2009

Mi máquina del tiempo

Hoy viajé de nuevo a tiempos pasados en los sentimientos pasados me hacían llorar de dolor, de impotencia por la ruptura de un corazón, el mío. Hoy canciones que escuché con la luz apagada me trasladaron y desenterraron un poquito algún sentimiento de tristeza y melancolía, de añoranza y desamor. Hoy canciones del pasado me hicieron llorar de nuevo.
Como la nubosidad que cubre el cielo cuando acecha la tormenta veraniega, cuando un día soleado y bonito se torna gris y angustioso, ese sentimiento invadió mi gran día. Como quien quiere echar a volar y se da cuenta cuando está en el aire que no tiene alas, me sentí desolada. Como un náufrago que nada hacia ningú lugar intentado buscar una orilla, me sentí agotada.
Hoy lloré recordando viejos sentimientos, hoy lloré recordando a personas que me hiceron daño, hoy lloré y me sentí mejor. Después de terminar de escuchar aquellas canciones, después de mis lágrimas volví al presente y pensé de nuevo. Pensé que no vale la pena lamentarse, que de nada sirve llorar por el pasado, que las cosas pasadas se quedan atrás y ya no tienen remedio, que la vida es una aventura nueva cada día y que pese a todos los desmanes del destino hay personas que siempre han estado ahí, dándome un motivo más para sonreír.

A todos ell@s, gracias!

16 mayo, 2009

Lía (Ana Belén)

Lía con tu pelo,
Un edredón de terciopelo,
Que me pueda guarecer
Si me encuentra en cueros el amanecer.
Lía entre tus labios a los míos
Respirando en el vacío aprenderé
Como por la boca muere y mata el pez.
Lías telarañas que enmarañan mi razón
Que te quiero mucho y sin ton ni son.
Lías cada día con el día posterior
Y entre día y día

Lía con tus brazos, un nudo de dos lazos
Que me ate a tu pecho, amor.
Lía con tus besos la parte de mis sesos
Que manda en mi corazón.

Lías tus miradas a mi falda por debajo de mi espalda y digo yo
Que mejor que el ojo pongas la intención
Líame a la pata de la cama, no te quedes con las ganas
De saber cuanto amor nos cabe de una sola vez.
Lías cigarrillos de cariño y sin papel
Para que los fume dentro de tu piel
Lías la cruceta de esta pobre marioneta
Y entre lío y lió, lía Lía

Lía con tus brazos, un nudo de dos lazos
Que me ate a tu pecho, amor.
Lía con tus besos la parte de mis sesos
Que manda en mi corazón.

Lías cada día con el día posterior
Y entre día y día lía

Lía con tus brazos, un nudo de dos lazos
Que me ate a tu pecho, amor.
Lía con tus besos la parte de mis cesos
Que manda en mi corazón.